Aftellen is begonnen
Door: Daphne
Blijf op de hoogte en volg Daphne
06 Oktober 2014 | Frankrijk, Vézac
Bonjour,
Hier weer een blog van mij uit het mooie Frankrijk.
Met de meiden nog steeds alles prima. Ze zijn het op school al weer erg gewend en ze doen het super goed. Met verbazing kijk ik naar de jongste, Cleo, hoe grote stappen ze aan het maken is. Ze is nu bijna 3 jaar en gaat 5 ochtenden naar school. Ze wordt hier echt zo sociaal van en haar mondje staat niet meer stil. Het wordt al een echte grote meid die haar eigen willetje graag wil doordrukken. Haha, dit is soms zo hilarisch. Ook is ze erg aan het groeien. Toen ik hier net was, had ze echt van die spekbillen zoals een baby. Nu is ze aan het groeien en dat baby is er nu echt vanaf. Haar bolle wangetjes trekken ook langzaam weg en zo wordt het al snel een echte peuter.
Emmy, de oudste gaat 5 hele dagen naar school (behalve woensdag). Zij zit nu in de grote klas bij de meester en zij is natuurlijk super stoer. Ze voelt zich echt grote zus over Cleo en dat is zo mooi om te zien. Ook zij doet het prima op school en heft het erg naar haar zin. Alhoewel het erg vermoeiend is hoor voor een meisje van 4 jaar.
De natuur is hier op dit moment ook erg aan het veranderen. Het is niet zo als in Nederland, waar het van het ene op het andere moment koud en herfst is. Hier zijn de nachten en ochtenden wel erg fris, met veel mist. ´s Middags is het prima vol te houden in het zonnetje. Helaas moet die wel steeds meer plaats maken voor de bewolking en soms ook regen. De temperatuur valt gelukkig nog goed mee. Afgelopen zomer heb ik me er over verbaasd dat alles hier nog zo groen was. Nou, op dit moment is alles groener dan groen. Echt prachtig.
Vanmorgen heb ik in de optrekkende mist rond Beynac een rondje hard gelopen. Het was wel ff fris, maar o zo lekker. Helaas kon ik dus niks zien van de omgeving, maar die heb ik gelukkig al vaak gezien en vast gelegd op camera. Vanmiddag heb ik een fietstochtje gemaakt naar Daglan over een prachtig fietspad. In totaal ongeveer 22 kilometer onderweg geweest. Ik ben maar 4 andere fietsers tegen gekomen, dus ik heb erg genoten van de rust en de omgeving. Er zitten eekhoorntjes nootjes te eten in de bomen, vlinders vliegen om je oren, in de verte zie je een hert met haar kleintje snel het bos in glippen, libelles zo groot als je hand rusten aan de kant van het water, de koeien grazen in de wei en een paard rent een stukje met je mee. Moet ik jullie nog vertellen dat ik dus genoten heb vandaag? Echt waar, wat is het hier prachtig.
De streek hier staat ook erg bekend om zijn noten. Op dit moment vallen ze allemaal uit de bomen en worden ze overal geraapt. Vooral walnoten zijn hier erg populair, maar ook kastanjes en hazelnoten. Tijdens mijn fietstocht vandaag heb ik ook veel boeren gezien die op speciale machines die noten verzamelen in grote tonnen. Leuk om te zien hoe dat gebeurd. Je mag helaas geen noten rapen. Alles is van de boeren zelf en het is verboden om op hun terrein te komen. Wanneer de noten op de openbare weg liggen, mag je ze wel meenemen. Helaas had ik geen tas bij vandaag, dus kon ik niet even stoppen om wat te rapen, maar op de camping staan gelukkig ook een paar notenbomen.
Zoals de titel van mijn blog al zegt, ben ik aan het aftellen om terug naar huis te gaan. Niet dat ik het hier beu ben, in tegendeel zelfs, maar na 4 maanden ben ik ook wel weer blij om terug naar huis te gaan. De meiden ben ik aan het voorbereiden op mijn vertrek, maar dat is lastiger dan je denkt. Ze begrijpen dat ik terug ga naar Nederland naar mijn papa en mama en familie, maar als ik dan zeg dat ik niet meer terug kom, vinden ze het toch maar niks. Afgelopen week ben ik al bezig geweest met een afscheidscadeautje. Samen met de meiden hebben we onze handafdrukken met verf op een canvasdoek gezet. Ik heb 3 canvasdoeken gekocht, zodat we er alle 3 eentje hebben. Ik heb verteld dat ze deze dan op hun kamer mogen hangen en als ze me dan missen kunnen ze altijd hun handje op mijn handafdruk leggen. Dit vonden ze natuurlijk helemaal geweldig. Ze mochten zelf hun handen in de verf doen en natuurlijk kwam er dan een klodder op hun buik of op hun been, maar dat was deze keer helemaal niet erg. Ze hebben er van genoten en het resultaat is erg leuk geworden.
De komende anderhalve week gaan we nog allemaal leuke dingen doen. We gaan nog een keer pannenkoeken bakken, op een poney rijden bij vrienden, appeltaart bakken, naar Chateua Beynac met z´n allen en kaasfonduen. Ook ga ik samen met Caroline nog een keer naar de winkel om spullen te kopen om mee te nemen naar Nederland. Ik wil graag een keer koken met ingredienten van hier.
Nou, misschien was dit wel de laatste blog van mij uit Frankrijk. Zaterdag 18 oktober ga ik de reis terug naar huis maken. Hopelijk zie ik jullie dan allemaal snel weer om bij te kletsen en foto´s te kijken...
Groetjes
Hier weer een blog van mij uit het mooie Frankrijk.
Met de meiden nog steeds alles prima. Ze zijn het op school al weer erg gewend en ze doen het super goed. Met verbazing kijk ik naar de jongste, Cleo, hoe grote stappen ze aan het maken is. Ze is nu bijna 3 jaar en gaat 5 ochtenden naar school. Ze wordt hier echt zo sociaal van en haar mondje staat niet meer stil. Het wordt al een echte grote meid die haar eigen willetje graag wil doordrukken. Haha, dit is soms zo hilarisch. Ook is ze erg aan het groeien. Toen ik hier net was, had ze echt van die spekbillen zoals een baby. Nu is ze aan het groeien en dat baby is er nu echt vanaf. Haar bolle wangetjes trekken ook langzaam weg en zo wordt het al snel een echte peuter.
Emmy, de oudste gaat 5 hele dagen naar school (behalve woensdag). Zij zit nu in de grote klas bij de meester en zij is natuurlijk super stoer. Ze voelt zich echt grote zus over Cleo en dat is zo mooi om te zien. Ook zij doet het prima op school en heft het erg naar haar zin. Alhoewel het erg vermoeiend is hoor voor een meisje van 4 jaar.
De natuur is hier op dit moment ook erg aan het veranderen. Het is niet zo als in Nederland, waar het van het ene op het andere moment koud en herfst is. Hier zijn de nachten en ochtenden wel erg fris, met veel mist. ´s Middags is het prima vol te houden in het zonnetje. Helaas moet die wel steeds meer plaats maken voor de bewolking en soms ook regen. De temperatuur valt gelukkig nog goed mee. Afgelopen zomer heb ik me er over verbaasd dat alles hier nog zo groen was. Nou, op dit moment is alles groener dan groen. Echt prachtig.
Vanmorgen heb ik in de optrekkende mist rond Beynac een rondje hard gelopen. Het was wel ff fris, maar o zo lekker. Helaas kon ik dus niks zien van de omgeving, maar die heb ik gelukkig al vaak gezien en vast gelegd op camera. Vanmiddag heb ik een fietstochtje gemaakt naar Daglan over een prachtig fietspad. In totaal ongeveer 22 kilometer onderweg geweest. Ik ben maar 4 andere fietsers tegen gekomen, dus ik heb erg genoten van de rust en de omgeving. Er zitten eekhoorntjes nootjes te eten in de bomen, vlinders vliegen om je oren, in de verte zie je een hert met haar kleintje snel het bos in glippen, libelles zo groot als je hand rusten aan de kant van het water, de koeien grazen in de wei en een paard rent een stukje met je mee. Moet ik jullie nog vertellen dat ik dus genoten heb vandaag? Echt waar, wat is het hier prachtig.
De streek hier staat ook erg bekend om zijn noten. Op dit moment vallen ze allemaal uit de bomen en worden ze overal geraapt. Vooral walnoten zijn hier erg populair, maar ook kastanjes en hazelnoten. Tijdens mijn fietstocht vandaag heb ik ook veel boeren gezien die op speciale machines die noten verzamelen in grote tonnen. Leuk om te zien hoe dat gebeurd. Je mag helaas geen noten rapen. Alles is van de boeren zelf en het is verboden om op hun terrein te komen. Wanneer de noten op de openbare weg liggen, mag je ze wel meenemen. Helaas had ik geen tas bij vandaag, dus kon ik niet even stoppen om wat te rapen, maar op de camping staan gelukkig ook een paar notenbomen.
Zoals de titel van mijn blog al zegt, ben ik aan het aftellen om terug naar huis te gaan. Niet dat ik het hier beu ben, in tegendeel zelfs, maar na 4 maanden ben ik ook wel weer blij om terug naar huis te gaan. De meiden ben ik aan het voorbereiden op mijn vertrek, maar dat is lastiger dan je denkt. Ze begrijpen dat ik terug ga naar Nederland naar mijn papa en mama en familie, maar als ik dan zeg dat ik niet meer terug kom, vinden ze het toch maar niks. Afgelopen week ben ik al bezig geweest met een afscheidscadeautje. Samen met de meiden hebben we onze handafdrukken met verf op een canvasdoek gezet. Ik heb 3 canvasdoeken gekocht, zodat we er alle 3 eentje hebben. Ik heb verteld dat ze deze dan op hun kamer mogen hangen en als ze me dan missen kunnen ze altijd hun handje op mijn handafdruk leggen. Dit vonden ze natuurlijk helemaal geweldig. Ze mochten zelf hun handen in de verf doen en natuurlijk kwam er dan een klodder op hun buik of op hun been, maar dat was deze keer helemaal niet erg. Ze hebben er van genoten en het resultaat is erg leuk geworden.
De komende anderhalve week gaan we nog allemaal leuke dingen doen. We gaan nog een keer pannenkoeken bakken, op een poney rijden bij vrienden, appeltaart bakken, naar Chateua Beynac met z´n allen en kaasfonduen. Ook ga ik samen met Caroline nog een keer naar de winkel om spullen te kopen om mee te nemen naar Nederland. Ik wil graag een keer koken met ingredienten van hier.
Nou, misschien was dit wel de laatste blog van mij uit Frankrijk. Zaterdag 18 oktober ga ik de reis terug naar huis maken. Hopelijk zie ik jullie dan allemaal snel weer om bij te kletsen en foto´s te kijken...
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
